دشت ارژن باز  هم این  روزها  دیوانه  شد

از نگار  خود  برید  و   همدم   بیگانه    شد

                               دشت ارژن  از قشنگی  گشته  صحرای  بهشت

                               باغ  ارژن  از    ملوسی     گوهر     یکدانه   شد

آب ارژن  در پزشکی   گشته   آب  زندگی

روی  ارژن   از  قشنگی   دلبر شاهانه شد

                                عاشقان را  خلوت  و   دلدادگان  را جای   کام

                                رهگذر   را  همدم  و   بیگانه  را  کاشانه   شد

دختران  را جای  ناز  و پسران  را جای راز

پارسا  را  قبله   گشته  مست  را  میخانه  شد

                                   جان  پردیس  همچو  پروانه   به دورِ  شمع  او

                                    داستانش   دفتری   و  بودنش   افسانه   شد

                                                    مهدی خشایار امیری (پردیس)15/2/1351 خورشیدی _شیراز