آتش دل
چنان بر آتشم افکنده هیزم که بر دنیا جهیده آتش دل
چنان باد شمال افتاده پشتش که بر هر سو دویده آتش دل
میان بیشه و نیزار جانم چو شیر آرمیده آتش دل
چو ناوی که ببندد راه تنگه لب سینه لمیده آتش دل
ز روز نمای پوست نازک من بجای آب چکیده آتش دل
شده خاکستر این کاخ وجودم ز بس بر من پریده آتش دل
گرفت از من ندیده خواهشم را ز من هر چه شنیده آتش دل
کند ویرانه این دنیای زیبا رهی که برگزیده آتش دل
مزن رو, کو نگیرد رویت ای مه کزین دنیا رمیده آتش دل
بسوخت از ریشه و بی آب و خاکی ز مهدی گر خریده آتش دل
مهدی خشایار امیری (پردیس)15/3/1351شیراز